Партия 1990 жылы 26−27 мамырда Алматыдағы құрылтай конференциясында құрылды. Конференцияға Алматыдан және Қазақстанның басқа 14 қаласынан 34 делегат және шақырылған 50 адам қатысты. Ұйым 1989 жылдың қыркүйегінен 1990 жылдың мамырына дейін болған Қазақстанның тәуелсіз қоғамдық ұйымдары қауымдастығының (АНОК) құқықтық мұрагері болды.
Қабылданған қағидаттар декларациясы мен ниеттер бағдарламасында партия Қазақстанда бірінші болып өндіріс құралдарына жекеменшік қажеттілігі туралы мәлімдеді. Бұл бағдарламалық құжаттарда бостандық, ынтымақтастық, әділеттілік идеалдарына деген адалдығын мәлімделген, коммунистік теңдестіру мағынасында түсінілген теңдіктен бас тарту керегі айтылды. Принциптер декларациясына сәйкес, ҚСДП әлеуметтік демократияның дүниетанымдық принциптері негізінде өз мүшелерін біріктіретін кез келген таптың, топтың, этностың партиясы болған жоқ.
Алайда, сол кезеңде болған әлеуметтік және этникалық мүдделердегі айырмашылықтар 1990 жылдың аяғында Алматы ұйымындағы келіспеушіліктердің шиеленісуіне, Павлодарда II конференцияның өткізілуіне және 1991 жылдың басында Алматы ұйымы мүшелерінің бір бөлігінің партиядан шығуына әкеп соқты.
Лидер С. Дувановтың барынша ұстамды тактикасы, оның Президент Назарбаев ұсынған 1990 жылғы қазаннан 1991 жылғы желтоқсанға дейінгі митингтерге мораторий жариялауға дайын болуы, жеке қарым-қатынастары мен құмарлықтары келіспеушіліктердің басты себебі болды.
Партия қызметінің негізінде жатқан негізгі принциптер:
— адам құқықтарының, жалпы демократиялық құндылықтардың басымдығы;
— парламенттік күрес әдістерін ұстану.
Социализм құру ұстанымын қабылдамай, партия практикалық мақсаттылық, ақыл-ой, нақты мүмкіндіктерді байсалды есептеу идеологиясын қоспағанда, кез келген идеологияны қабылдамай, әлеуметтік прагматизмді басшылыққа алуды ұсынды.